ای که نامت را آسمانه نهادند چرا که آسمان را بهتر زمین می شناسی...چون ماه در شب سیاه من بتاب...
چقدر این ماه به تو می ماند...

عشقت رسد به فریاد گر خود به سان حافظ
قرآن زبر بخوانی با چهارده روایت...