Arriving SomeWhere But Not Here

میان آهنگ های آشیانه ام دنبال چیزی می گشتم که سرگشتگی ام را کمی مختل کند...به دیواری خوردم که درونش پر از خالی بود ، بدون آجری از صدا...به جایی رسیده بودم که اینجا نبود فقط یک زمان بود نه مکان...فقط در بعد زمان جلو رفته بودم ولی مکانم همان شده بود که نبود... انقدر در میان احساسات ه مردم اطراف گم شده ام که کثافات بدنم را نیز نمی توانم زیر دوش های پر آب آسمان بشورم...نمی توانم تحمل کنم ، نمی توانم اعتماد کنم ... و چه کثیف است این انسانیت...و چه خنده دار است عقلانیت و چه زیباست کلاغیت... ای پوچ گرایان پوچ در پوچ ، توصیه ی من به شمایان ، خدایان ه انسانیت اینست که این آهنگ را گوش کنید.... Arriving Somewhere but Not Here آرتیست :Porcupine Tree روزی صدای مرا از درون قبر هایتان خواهید شنید...صدای قار قار مرا خواهید شنید ، خواهید شنید در حالی که می خندید هم اکنون اما آن روز به تک تک استخوانهایت نکی می زنم تا وجدت در بهشت یا جهنم به لرزه اید...